İki üç gündür oğlum ile Kadıköy'e gidebilmek için çaba sarfediyorum ama her seferinde Kaan duvarından sekiyordum. Bu sabah oğlum itiraz etmedi, inanamadım. Giyinme faslı gelince biraz itiraz etse de TV yi kapatırım tehditime "kapa tamam" yanıtını verip TV kapandıktan sonra giyinmeye karar verdi ve televizyonu açmadan çıktık yola.
Önce otobüsle Kadıköy'e gidecektik. Ama sonra Paşam bebek arabası ile gezeriz ben de uyurum dedi. Hay daaa!. Hemen plan değişti.
A: O zaman önce araba ile kadıköy'e gideriz işimizi hallettikten sonra Carrefour'da bebek arabasında uyursun. Olur mu?
K: Olur anlaştık.
Ve araba malzemelerimizi de alıp bahçeye otoparka indik.
Son dakikada oto koltuğuna oturmak istemeyen Kaan o zaman otobüsle sadece Kadıköy'e seçeneğini seçti. Kucakta gitmek istedi ve otobüs durağına kadar yürüyoruz.
K: Neden otobüse bineceğiz?
A: Kadıköy'e gitmek için.
K:Bu otobüs büyük mü?
A: Evet çok büyük.
K: Yeşil otobüs gidiyor.
A: Başkası gelir.
K: Bu otobüs televizyonlu mu?
A: Hayır. Bursa'ya giden otobüsler televizyonlu.
Sonunda bir otobüse bindik. Kaan akbili dıtlattı. Çıkan sesi de taklit etti :) Şöförün arkasına oturduk.
K:Anne bu bizim otobüsümüz mü?
A: Evet bizim.
K:Neden bizim otobüsümüz?
A:Bizi kadıköy'e götürdüğü için.
K:Aa bak bunda da televizyon var.
A: Aa evet annecim bak güzergahı gösteren televizyonlardan.(bir sürü neden soru gelir.)
Oğlum otobüsün otomatik açılan kapıları hakkında konuşuyor.
K: Bunlar otomatik mi?
A: Evet şoför amca düğmeye basınca açılıyor.
K: Neden açılıyor?
A: Yolcular binsin diye?
K: Neden yolcular binsin diye?
A: Kadıköy'e gitmeleri için.
K: Neden kadıköy'e gitmeleri için?
Daha fazla uzatmayayım bir sürü soru devam eder.
K:Bu kapı açılmıyor mu? (İki kanatlı otobüsün kapısın sadece biri açılıyor da)
A: O da açılıyor ama şoför amca sadece birini açmış.
K Onlar(kapılar) arkadaş mı?
A: Evet arkadaşlar.
Ve yine:
K: Neden kapıyı açtı?
A: Yolcular binsin diye. Durağa geldik de ondan. Ama yolcu yokmuş.
K: Neden yolcu yokmuş?
A: Bir önceki otobüse binmişler.
Bir kaç neden sorusundan sonra ineceğimiz durağa geldik. Tabi bunun için de nedenlerimizi sorguladık. Tam inerken şoför bana "Ne kadar güzel konuşuyorsun sen bununla" dedi. Demekki doğru yoldayım diye düşündüm :) ve indik.
K: Anne burası Kadıköy'mü?
A: Evet annecim. Kadıköy Çarşısı. Ama sen bu tarafına ilk defa geliyorsun.
Mağazaların ne sattığı ve bizim olup olmadıklarını sordu. Bir dükkana girdik ama aradığımızın Akbank sokağında olduğu öğrenip o tarafa doğru yöneldik.
İlgili mağazaya girdik. Dolap kulplarını beraber seçtik. Ama sonra Kaan duvarda sergilenen kulplara takıldı. Neyse vazgeçirmeyi başardım. Çıkarken. " Aa anne bak çeşme bile var" :).
Neden trafik lambalarından geçtiğimiz. Neden tramvayı kaçırdığımız sorgulandı neyse arıza çıkmadan bertaraf edebildim bunları. Otobüse bindik bir durak sonra da indik Altıyol'da. Hedef McDonald's. Yemeklerimizi aldık. Çok şeker genç bir Abi kendisine çocuk menüsü almış oyuncağını istemiyormuş bize verdi. Kaan teşekkür de etti Abi'ye :) 2 happy meal'ın tavuklarını yedi. İştahla yediği nadir şeylerden biridir tavuklu burger. Ice tea içti ve üstüne sundae keyfi de yaptıktan sonra oğluşumun uykusu geldi. Emziğini istedi. Bu arada yanımızda Kaan kadar bir çocuk ile sohbet etmeye daha doğrusu kavga çıkarmaya çaba gösterdi oğlum. Çünkü onda da aynı oyuncak arabadan vardı. Bu benim mi diye sorular sorup durdu kuzucuk.
Taksi ve otobüs seçeneklerinden Kaan'ın tercihi otobüse bindik, dıtlattı ve evimizin durağında indik. Yine bir sürü soru tabiki :) Banka ATM lerinin bizim olup olmadığını sorgulayıp, incelemeyi de ihmal etmeden evimizin bahçesine girdik.
Artık çok yorulan oğlum kucağımda başını boynuma soktu. Evimize geldik.
Kakasını binbir zahmet ile yaptı ama o rahatlıkla altını açtıramadan uyuyakaldı kucağımda. Ben de yatırdıktan bir süre sonra bezini değiştirdim. İyice dalınca 45 dk pek uyanmıyor çok şükür.
Eh çok güzel uyur diyordum ama 1,5 saat uyuyabildi.
Olsun keyifli bir gündü.
Kadıköy'den Kaan rüzgarı geldi geçti.
Bakalım yarın Bauhause gidebilecek miyiz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder