22 Nisan 2011 Cuma

Avucumuzdan akıp giden zaman

Dün akşam yatağa yattım ve düşündüm. Oğlumla yaşadıklarımızı geçirdim aklımdan. Bu blogu bir arkadaşımın yüreklendirmesi ile açtım. Oğlumdan anılar taşısın istedim. Ama aklımda kalanlar neredeyse sadece telaştan, koşuşturmaktan ibaretti. Ben de eski notları karıştırayım, bilincimin derinliklerindeki güzellikleri ortaya çıkarayım istedim.


Kuzucum şimdi uykuda. Ben de onun için aldığım küçücük kağıtlardaki küçük anı notlarını derleyeceğim. Derlediğimde ayrı bir sayfayı doldurur mu? Sanmam. O kadar koşturmaca ile yaşadımki oğlumla geçen neredeyse 34 ayı. Kendime kızıyorum niye daha dolu dolu geçmedi diye. Bu zamanlar gelmeyeceklerki bir daha. Bir kaç sene içinde artık bugün öğlen olduğu gibi koynumda uyumak istemeyecekki. Olsun ben yine de bundan sonrası için anın tadını oğlum ile çıkarma kararı aldım dün gece. Sımsıkı sarıldım ona mışıl mışıl uyurken, kokusunu içime çektim. Varsın gece boyunca saatbaşı uyansın. Yeterki sağlıklı, mutlu olsun dedim. Varsın oyuncaklar saçılsın, varsın ev toplu olmasın, varsın sadece atıştıracak bir şeyler olsun yemekte ne olacakki. Ucunda ölüm yok ya.
İyiki çalışmamışım bu zamana kadar, iyiki hep memede, kucağımda, koynumda oğlum nasıl isterse öyle uyutmuşum, iyiki seni doğurmuşum bebeğim.
Ben senin benim gibi özgür bir ruh olacağını beklerken sen beni bile evcimen bir kediye dönüştürdün. Herhalde bunu bir tek sen yapabilirdin ve yaptın bebeğim.
Sen de büyüyeceksin, sen de alışacaksın hayatta karşına çıkan değişikliklere adapte olmaya. Belki ilk benim çalışmamla başlayacak senin de büyük maceran. Onun da zamanı geldiğinde beraber baş edeceğiz duygularımızla. Birbirimize destek olacağız. Yanak yanağa verip, elele tutuşup birlikte akıtacağız zamanı avuçlarımızdan. Taki sen başka bir yanak ve el isteyene kadar :)
Kalbimde çarpan kelebek, gözümden akan yaş, saçımdan düşen her tel sana feda olsun oğluşum.
Seni seviyorum :)
Anı notları:
28/06/2008 13:51 Amerikan Hastanesinde doğdu.
30/06/2008 Sünnet oldu.
01/07/2007 Hastanaden eve geliş. Arabaya ilk biniş. Evde ilk gün.(O zamanlar Kızıltoprakta oturuyorduk.)
04/07/2008 İlk doktor kontrolu. Amerikan Hastanesinde Ayla Hanıma gittik. Sonra bir sürü başka doktora daha.
06/07/2008 tırnak kesimi.
06/07/2008 biberon ile ilk beslenme. Allah allah niye bu kadar erken acep. Belki tarih yanlıştır.
07/07/2008 Göbeği düştü.(Göbek Ayşegül Teyze'ye teslim edildi ve şu an Harvard Üniversitesinin bahçesinde)
08/07/2008 Uykuda sesli 2.kez güldü. İlkinin tarihi hatırlanmıyormuş. Öyle yazmışım. Saat 12:01.
08/07/2008 Evde ilk banyo. Nenemiz sağolsun.
23/07/2008 Kendine ilk oyuncağı aldı. Sanırım Kızıltoprak Jokerdendi. Farecik.
27/07/2008 İlk alışveriş merkezi ziyareti.
Sonra uzuunca bir süre not tutmaya ara verilmiş. Sanırım hat safhada yaşanan kolik, uykusuzluk, kaka sorunlarının etkisi büyük.
05/01/2009 Yüzükoyundan sırtüstü döndü.
05/01/2009 Oturuyor.
06/01/2009 Uyandıktan sonra yüzükoyun dönmüş.
06/01/2009 Oturup oyun oynuyor. Artık iyice baba arada anne diyor.
20/01/2009 İlk diş çıkışı başladı. Beyaz aft gibi bir şey var damağında.
21/01/2009 Evet dişmiş. Isırınca hissediliyor.
26/01/2009 Sabah ilk defa memede kalan anne sütlerini fincandan içtim. Hala fincan sever benim oğlum.
25/01/2009 Yengesi Bursa'ya giderken arkasından mız mızlandı ve ilk defa bay bay deyip el salladı:)
26/03/2009 Yatağında ilk defa parmaklıklara tutunup dizlerinin üzerine ve ayağa kalktı.
26/03/2009 Babaya da el salladı bay bay yap deyince ve yine yengesine yaptığı gibi arkasından ağladı. Bu ağlama huy haline gelirse yandık diye not düşmüşüm. Ama öyle çok da yerleşik bir huy olmadı.
28/03/2009 Boy:71,5 Kilo:9,200
29/03/2009 İlk defa net mamayı görünce "mama" dedi.
30/03/2009 Yürüteç ile özgürlüğünü ilan etti. Paçamdan çekeledi. Çalışma masamın çekmecesini açtı yaramaz kedi. Hala o çekmeceği açmayı sever.
02/04/2009 Su bardağından su içerken içine püskürtme işlemi yaptı. Mutfak çekmecesini açtı. Buzdolabının şişelerini çekti. Ağzını dayadı. Herhalde bunları yüeüteçle yapmıştır.
04/04/2009 Kuzum ilk defa koltuğun üstünde sıraladı. Nenesine show yapıyor diye not düşmüşüm.
06/04/2009 Sabah nenesinin yatağında çarşafa tutunup kendini çekerek emekledi. Hedefi telefon ve gözlüktü. Öğlen de salonda komando yürüyüşü yaptı. (Allah allah hala aynı hedeflere kitlenebiliyor benim oğlum :))
20/04/2009 Filin içine küp atmayı başardı :) Ne kadar hızlı büyüyor.
20/04/2009 Oyuncağına basarak müzik çaldırmayı çözdü. Yumurtaları da döndürüyor.
25/04/2009 İlk tıraşını oldu. Alım kuaförde. Arada E-bebek e de gitti ama şu an hala Alım kuaförde tıraş oluyor.
25/04/2009 Bir adım attı.
9 veya 10/05/2009 Minik 2 adım attı. Bu hafta 2 kere yaptı bunu :) Ama öyle yürümedi hemen.
13/05/2009 Yerden koltuğa tutunarak ayağa kalktı ve sonra ellerini bıraktı.
23/05/2009 İlk defa lazımlığa kaka yaptı. 06:00 çiş yapsın diye oturttum kaka yaptı. Ama hiiiç gerek yok böyle tuvalet denemelerine ters tepiyor. Bak hala bu konuda dertli benim oğlum. Zorladığım için üzgünüm annecim.
02/06/2009 Bu sabah net olarak "anne geel" diye bağırdı.
11/06/2009 Kaan Ayşe dedi. 2 kere tekrar ettim ve söyledi.
24/06/2009 2-3 adım attı minik oğlum.
1/08/2009 Hiç bir yere tutunmadan ayağa kalkıyor bızdık.
07/11/2009 İlk defa bir oyun parkında (Kalamış) salıncağa bindi. Kumda çocuklarla kısa bir süre oynadı. Hepsini çok sevdi. Şimdilerde çocuklarla oynamayı pek sevmez.
08/11/2009 İlk poğacasını bayıla bayıla yedi. Daha önce zeytinli açma tadına bakmış ve sevmişti. İşte ek gıda hatalarından biri daha. Olsun afiyet bal şeker olsun. Hala hamurişine bayılır.
02/12/2009 Koltuğa yardımsız tırmanıyor.
Ve notlar burada biter. Ne oldu 2010 da tarih yok, not yok. Sadece akılda kalan şeyler. Bakalım onları toparlamak ne kadar zaman alacak. Unutmadan yapsam bari. Bi de bu notların resimli versiyonlarını yapsam. Her birinin resmi bile var aslında :) Vakit vakit vakit...

4 yorum:

  1. Ahucum senin yazdıklarını her seferinde gözlerim yaşlanarak okuyorum. İnşallah yavruşun büyüdüğünde bunları bir kere de beraber okursunuz :)Annem bize anlatırdı bebekliğimizi, çocukluğumuzu çok mutlu olurduk. Şimdi teknoloji nerelere geldi. Yavruşlar çok şanslı. İkinizi de öpüyorum :))Sevgiler..

    YanıtlaSil
  2. İnşallah okuyabiliriz Gonca'cım. Biz de sizi öpüyoruz. Sevgiler :)

    YanıtlaSil
  3. Ahucum beni de ağlattın bak:( Hepsi çok sağlıkla büyüyecekler ve mutlu olacaklar. Çok şanslılar, çocukluklarını geçirirken anne-babalarının neler hissetiğini okuyabilecekler ama ancak anne baba olduğunda anlayacaklar ne demek olduğunu:)Öperim kuzucuğu

    YanıtlaSil
  4. Eve Ozlem'cim onlar da evlat sahibi olunca anlayacak.Ben anca o zaman anladım :)

    YanıtlaSil